“Ik was behoorlijk over de zeik dat ik naar een gesloten groep moest. Ik deed niks en wilde niks. Mijn mentoren Ron en Jos hebben op me ingepraat: “Pak aan jongen, maak er iets van”. Ze waren mijn stok achter de deur. Ze gingen samen voor mijn leerdoelen. Het gaat nu best goed met me, eigenlijk ben ik hier klaar. Ik heb mijn diploma’s gehaald en mag binnenkort met kamertraining beginnen. Ron is mijn mentor op de groep. Hij is straight en rechtdoorzee. Durft de confrontatie aan. Niet lullen, maar duidelijke regels stellen. Dat kan ik wel waarderen. Meneer Jos is mijn mentor op school. Een toffe, ouwe vent. Grappig en stronteigenwijs. We noemen hem opa, maar zijn leeftijd speelt geen rol. Hij matcht gewoon met jongeren. Een goede hulpverlener werkt niet uit een boekje. Daar prikken jongeren meteen doorheen. Je moet gewoon jezelf zijn en je open stellen voor anderen.”