Een brief die we ontvingen van ouders. Zij bezochten hun zoon Cheryl tijdens het PEL-project in Frankrijk:

Zoals afgesproken, hadden we bij aankomst in Frankrijk een gesprek met de begeleider. Het was een prettig gesprek met een goede en aardige gespreksleider. We hadden niet zo’n vertrouwen erin dat Cheryl daadwerkelijk veranderd zou zijn, want we hadden nog steeds het beeld op het netvlies van de avond van vertrek naar Frankrijk. Aansluitend gingen we (vader, moeder en dochter) naar de boerderij, naar onze zoon. Dit eerste contact sinds 4 maanden verliep uitstekend en we waren allen blij elkaar weer te zien. Ook konden we zien hoe goed hij eruit ziet!! Na iets gedronken te hebben, een uitgebreide rondleiding op de boerderij gekregen, wat erg interessant was. Erg mooi te zien hoe enthousiast onze zoon over dit bedrijf en zijn werkzaamheden kon vertellen. Daarna zijn wij terug gegaan naar Bergerac en en de boer  hebben hun dagelijkse werkzaamheden opgepakt.

Maandag om 10.00 uur hebben we Cheryl opgepikt, die ons zonder enige navigatie naar Périgueux liet rijden. Daar was hij ook nog nooit geweest! Hij kent de omgeving van 50 km rond de boerderij op zijn duimpje. Hier hebben we op aanraden van Cheryl het heerlijke gerecht Canard de magret op, een streekgerechten met eend. Heerlijk! En de kerk en stad bezichtigd. Cheryl weer op tijd afgezet en s avonds gaan eten met z’n viertjes. Ook de boer uitgenodigd, maar deze had het druk met alle vakantiegasten op de boerderij.

Dinsdagmorgen zijn we naar een stadje gegaan en hebben daarna een uitgebreide rondrit met Cheryl door de Dordogne gehad, die over alle plaatsjes wel iets te vertellen had. Sommige plekken is hij nog maar een keer geweest maar herkent hij direct. Ook weer alles zonder TomTom!! Heel knap! We merkten op tegen hem dat hij zijn scherpe inzicht en herinneringen weer terug heeft gekregen. Dit beaamde hij deels, soms laat zijn geheugen hem nog in de steek. Hij vertelde dat hij het erg naar zijn zin heeft in de Dordogne en het met de boer en zijn gezin erg goed kan vinden!

Dinsdagmiddag hadden we een gesprek met Cheryl en de begeleider. Hierin mocht iedereen vertellen wat het hem/haar gedaan heeft de afgelopen periode (vier jaar) en hoe deze door ons drieën beleefd is en hoe Cheryl deze periode beleefd heeft. Erg nuttig! Cheryl vertelde eerst dat hij ervan overtuigd is dat het anders moet gaan met hem in de toekomst. Dit kan zo echt niet langer!

Verder bleek tijdens het gesprek dat Cheryl weinig notie heeft gehad wat het met ons heeft gedaan. Ook is duidelijk dat hij alleen aan lol maken dacht en het niet opzettelijk zover heeft laten komen. In de periode van de opname bij Novadic miste hij zijn zus die weigerde bij hem op bezoek te komen en die het meer dan welletjes vond met haar broertje. Dit vond Cheryl toen heel erg. Zijn zus kon nu eindelijk eens zeggen tegen hem waar zij die jaren mee worstelde. Grote zorgen van ouders, die uitgeput raakten en machteloos stonden. Geen gezellig ’thuis komen’ meer. De discussie en soms ruzie met ouders dat ze vond dat wij hem eruit moesten gooien, wat wij niet deden.  Cheryl was tijdens het gesprek heel open voor zijn doen. Gaf aan dat wij hem nooit hebben laten ‘vallen’ en hem elke keer weer opzochten in diverse instellingen waar hij verbleef. We hebben aangegeven dat dit heel moeilijk was en dat we met begeleiding van hulpverleners er regelmatig ‘doorgetrokken’ zijn, zoals met hulp van Bart van Haandel (Bijzonder Jeugdwerk).

Zijn zus kan nu ook wat beter begrijpen waarom we hem nooit hebben laten ‘vallen’ en dat je als ouder in een andere positie zit dan zij als zus. Cheryl begrijpt wat beter wat het met ons heeft gedaan en gaf open inzicht aan ons hoe het gaat als je harddrugs neemt en helemaal geen regels meer naleeft of rekening meer houdt met anderen. Zijn zus vroeg hem hoe hij deze positieve move die hij nu doormaakt, voort wil zetten bij terugkomst. Hier heeft hij nog lang niet overal een antwoord op. Wij drieën hebben hier onze zorg wel over uitgesproken, die hij begreep en misschien ook wel een beetje deelt.

Iedereen kon in een goed gesprek een aantal dingen kwijt. Cheryl hoorde het rustig aan en werd niet boos (grote winst en compliment voor hem) maar voorzag het van zijn commentaar. Veel is er ook niet besproken, zoals Cheryls wens om het vertrouwen terug te winnen van ons.  We hadden een uurtje ervoor uitgetrokken en anders wordt het veel te lang en haakt hij af.

Mijn vrouw en dochter erkenden aan Cheryl en de begeleider, dat ze een hele andere jongen zagen dan in Nederland. Wij hebben Cheryl een groot compliment gegeven en verteld dat hij een enorme leuke vent is zonder drugs. Hij heeft zachte gelaatstrekken, is niet agressief en was open tijdens het gesprek.

Zelfs besprak hij wat van zijn gevoelens, bijvoorbeeld zijn relatieprobleem met zijn vriendin, dat ze hem een poos niet wil spreken en dat hij het uit wil maken en er slapeloze nachten van heeft gehad. Hij snapt niet wat hij bij haar fout heeft gedaan. En hoe hij dat heeft opgelost (praten met mensen en vervolgens 20 km gefietst door de omgeving).

Woensdag hebben we een uitgebreide rondleiding gehad bij de broer van de boer en de geiten. Weer prachtige verhalen, want hier op de boerderij werkt Cheryl ook zeer  regelmatig. Hij kan het ook erg goed vinden met deze mensen. De laatste neemt hem regelmatig mee te dansen in een dorpje op maandagavond. ‘s Middags gekart in Bergerac en een boottocht gemaakt op de Dordogne.

’s Avonds hebben we een BBQ gehad bij de boer samen met zijn vakantiegasten. Was gezellig! Om 22.30 uur helaas weer afscheid moeten nemen van onze montere, opgewekte zoon. Bij het afscheid zei hij dat hij nog niet wist wanneer hij naar huis kwam…

Tot zover, bedankt voor de kans om onze ‘nieuwe’ zoon te ontmoeten.

Met vriendelijke groet,

Een blije en gelukkige vader en moeder

(de naam Cheryl is gefingeerd i.v.m. de privacy)