Intensieve coaching 17-27 jarigen

Marcel van Gorp is al jaren ambulant begeleider van 17- tot 27 jarigen. “Ik vind het mooi om jonge mensen te zien groeien. Ik ontmoet in mijn werk veel kwetsbare jongeren, die ernstige problemen hebben. De meeste hebben al heel vaak hun neus gestoten. Ze staan open voor hulp, omdat het zo niet langer kan. Er moet echt iets gebeuren. De jongeren die ik begeleid, hebben vaak een vorm van autisme en sommige hebben een lager IQ, waardoor ze in de problemen zijn geraakt. Ik begeleid ook jongeren die getraumatiseerd zijn of verslaafd, die straatvrees hebben of moeilijk contact maken. Vaak zijn er schulden. Bijna altijd spelen de problemen op meerdere leefgebieden. Het zijn lange begeleidingstrajecten, waarbij je veel geduld moet hebben. Maar het is prachtig om te zien dat iemand kleine stappen vooruit zet en zelf gaat ervaren dat hij is gegroeid.”

Ervaringsleren

Marcel heeft nooit meteen een plan klaar. “Ik vind het belangrijk om eerst de jongere en zijn leefwereld goed te leren kennen en te ontdekken wat bij hem of haar past. Aansluiten, noem we dat bij BJ. Dat komt vanuit de presentietheorie. Ik kom niet met oplossingen, dat doen de jongeren zelf. Wat ik vooral doe is vragen stellen, waardoor jongeren gaan nadenken. Wat zou je willen? Hoe zou je dat kunnen aanpakken? Wat moet je daarvoor doen? Hoe gaan we dat plannen en organiseren? Bij mijn werk komt ook een stukje praktische ondersteuning kijken. Ik ga bijvoorbeeld mee op afspraken bij instanties en help de administratie te ordenen.
Jongeren hebben wensen en dromen, maar sommigen overschatten zichzelf. Ze willen bijvoorbeeld directeur worden. ‘Haha, dat zou ik ook wel willen’, roep ik dan. Ik onderzoek samen met een jongere of hun droom realistisch is, maar ik ben de laatste die zal zeggen dat ze iets niet mogen proberen. Het is belangrijk dat ze zelf hun valkuilen en sterke kanten leren kennen. De kracht van BJ is dat we jongeren zelf laten ervaren wat werkt. Als samenleving willen we immers dat ze hun eigen keuzes leren maken en de regie gaan voeren over hun eigen leven. Je mening opdringen werkt dan averechts.”

Lekker in zijn vel

Hij noemt een voorbeeld: “Ik had laatst een cliënt die schulden had, verslaafd was en depressief. Mijn eerste ingeving was om die problemen aan te pakken, maar deze jongeman had eigenlijk maar één wens: ‘Ik wil mijn zoontje weer zien’. Zijn ex had ieder contact met het kind verboden, omdat hij toch nooit zijn afspraken nakwam. Dat deed hij overigens niet expres, hij kreeg het gewoon niet georganiseerd in zijn hoofd. Ik heb hem eerst geholpen om het contact met zijn ex te herstellen en zijn afspraken goed na te komen. Dan zat ik naast hem op de bank, op het moment dat hij zijn zoontje ging bellen. Als je dat vrolijke gezicht van hem zag, wat zo’n gesprekje met hem deed! Op een gegeven moment mocht hij zijn zoontje ook op zaterdagen zien. Dan hielp ik hem die papa-dag te plannen. Wat wil je doen? Pannenkoeken bakken en naar de speeltuin. Hoe ga je dat regelen en wat kost het? Samen gingen we plannen en organiseren. Hij vrolijkte er enorm door op, alles lukte ineens beter. Ook op zijn werk ging het beter en na een tijdje kreeg hij een leuke vriendin. Daardoor kon hij steeds makkelijker van de drugs afblijven. Zo kan het dus ook gaan. Als iemand weer goed in zijn vel zit, heeft dat vaak ook effect op andere terreinen.”