JEUGDZORG IN CORONATIJD

Hoe gaat het met… Dave Peters, medewerker Beschermd Wonen?

Oost-Brabant werd hard getroffen door corona en dat hebben ze bij de locatie beschermd wonen St. Jozef in Deurne geweten. “De dood was en is overal om ons heen”, zegt jeugdzorgwerker Dave Peters.

“Het klokgelui van de grote kerk die naast St. Jozef ligt, daar kun je gewoon niet aan ontsnappen. De afgelopen tijd werd soms wel 2 keer per dag een kist naar binnen gereden, met een kleine stoet mensen erachter. In en uit, iedere keer weer, alsof het een winkel was. Dat had impact hoor, ook op de jongeren. Het ergst vond ik dat 2 van onze jongeren hun vader aan corona verloren, heel kort na elkaar. Ik heb al veel meegemaakt op de groep, maar dit was echt heftig. Het ging zo snel. Deze vaders woonden in een verzorgingshuis, dus hun kinderen mochten niet op bezoek komen. Het ene moment hoor je geruchten over besmettingen in dat huis en hoop je dat het hun vaders niet treft, het volgende moment is het al zover.”

Overlijden van dichtbij
“Ik sprak in april nog met een van deze vaders aan de telefoon. Hij was altijd zeer betrokken bij zijn zoon, maar fysiek niet in staat voor hem te zorgen. Ik kon goed met hem praten, we hadden een klik. Het traject met zijn zoon liep wat stroef, maar samen wisten we altijd wel een ingang te vinden om die jongen weer de goede kant uit te bewegen. Maar nu zei hij aan de telefoon: “Ik ben besmet en binnen 48 uur weten ze welke kant het opgaat.” Dat was de laatste keer dat ik hem sprak. Een week later heb ik zijn zoon naar de begrafenis gebracht. Deze vader overleed een dag voor hij 60 zou worden. Ja, dat was heftig. ”

Dave Peters, jeugdzorgwerker Beschermd Wonen

Zoveel jongeren, zoveel verschillen
“De 10 jongeren die bij ons wonen, reageren allemaal heel verschillend op de situatie. Sommige jongeren zoeken je nabijheid op en willen er veel over praten. Andere jongeren gaan dat juist uit de weg. De één gaat gewoon naar zijn schoonmaakbaantje. De ander klaagt dat de terrassen nog niet open zijn. Weer een ander is blij dat zijn dagbesteding niet doorgaat en hij even niks hoeft.
In het begin hadden de jongeren veel onbegrip voor de maatregelen, maar dat is wel omgeslagen. Als ziekte en dood zo dichtbij komen, snap je beter waarom je de situatie serieus moet nemen. Al zakt dat besef ook weer snel weg, dat hoort ook bij jongeren.”

Het leven gaat door
“Nu de maatregelen soepeler worden, krijgt iedereen weer zin om vooruit te kijken, je wil licht zien aan het eind van de tunnel. Lekker sporten, mensen zien, naar het terras. Dat is heel logisch. Het leven gaat door en je kunt niet alle risico’s voorkomen. Maar we moeten ook alert blijven en de teugels niet teveel loslaten, al was het maar uit respect voor de overledenen en hun nabestaanden. In onze groep zitten nu 2 jongeren die het leven weer moeten oppakken, na het verlies van een ouder. Dat is niet makkelijk.”