Jongeren helpen is echt onze passie geworden

Diana en Rens wonen in een grote stad in Noord-Limburg. Hun jaren ’30 woning is van boven tot onder verbouwd en telt maar liefst 5 slaapkamers. Samen met hun kinderen van 12 en 9 vormen ze een zorggezin. Zo’n 25 jongeren hebben ze de laatste 8 jaar gastvrij opgevangen en begeleid.

Hoe zijn jullie een zorggezin geworden?

“Toevallig via onze buren, die een advertentie van BJ hadden gezien. We waren meteen enthousiast, dat willen wij ook! Allebei hebben we ooit SPH gestudeerd, dus de passie voor jeugdhulpverlening was er al. Voordat onze kinderen werden geboren, hadden we ons huis al verbouwd met het idee een groot gezin te beginnen. Die wens werd helaas geen werkelijkheid. Diana had lichamelijke klachten overgehouden aan de zwangerschappen, dus het bleef bij twee kinderen. Toen deze kans voorbij kwam, hoefden we niet lang na te denken.”

Nu ben je acht jaar verder, hoe kijk je erop terug?

“Jongeren helpen is echt onze passie geworden. We hebben zowel jongens als meisjes in huis gehad. Allemaal met hun eigen rugzak. Bij ons kunnen ze tot rust komen. Ze draaien gewoon mee in ons gezin. Samen eten, op tijd naar bed, met elkaar praten, leuke dingen doen, maar ook regels stellen over telefoongebruik of te laat thuis komen. Dat doen we met boerenverstand, niks bijzonders aan. Geen kind is hetzelfde, dat maakt het zo uitdagend. We hadden ooit een meisje met een hechtingsstoornis. We moesten ons bijna zakelijk opstellen, commanderen, kortaf zijn. Dat gaat tegen je natuur in, maar het werkte wel voor haar.”

Jullie hebben allebei een baan ernaast, is dat te combineren?

“Ja, anders zouden we er niet aan beginnen. Diana werkt 16 uur als ambulant medewerkster en Rens is full time chauffeur. Doordat Rens onregelmatige diensten heeft, kunnen we elkaar goed afwisselen. We zorgen dat er altijd iemand thuis is voor de kinderen. Je moet flexibel zijn en het kost je soms wat slaap, maar dat hebben we er graag voor over. Laatst spraken we nog een jongen die al heel lang bij ons weg is. ‘Jullie hadden altijd tijd voor me’, zei hij. Dat vonden we een groot compliment.”

Hoe is het voor jullie eigen kinderen?

“Onze kinderen zijn heel sociaal, dat helpt. Over het algemeen vinden ze het erg leuk. Als ze er weer een nieuwe logé komt, zijn ze nog steeds enthousiast. ‘We krijgen weer een nieuwe broer of zus!”, vertellen ze dan op school. Om onze kinderen te beschermen, willen we geen jongeren in huis die zwaar verslaafd of agressief zijn. En het liefst een ouder kind, zodat er geen concurrentie ontstaat. Daar houdt BJ altijd rekening mee. We vinden dat onze kinderen er mentaal sterker door zijn geworden. Ze krijgen een breder beeld van de wereld en zien dat niet alle kinderen in dezelfde omstandigheden opgroeien.”

Houd je nog een privéleven over?

“Ja hoor, al moet je dat wel plannen, want het is geen 9 tot 5 job. Deze jongeren hebben veel begeleiding en aandacht nodig. Vaak trekken we ‘s avonds de keukendeur even dicht, om een momentje voor onszelf te hebben en de dag door te nemen. De weekenden houden we altijd vrij. Dan hebben we 100% tijd voor ons eigen gezin. De jongeren gaan naar huis en wij laden de accu weer op.”

Heb je ook contact met de ouders?

“Ja, als het kan wel! Ouders blijven altijd de ouders, die rol nemen wij niet over. Voor een kind is het heel belangrijk dat zijn ouders 100% achter het hulptraject staan. We appen bijvoorbeeld met de ouders, hoe het weekend is gegaan en of er nog bijzonderheden zijn. Sommige ouders schamen zich, vinden het moeilijk te accepteren dat een ander de opvoeding overneemt. Tot ze beseffen dat wij echt geen betere ouders zijn. Ook wij lopen tegen het gedrag van een jongere aan. Maar het is voor een buitenstaander gewoon makkelijker om regels te stellen en door te pakken. Veel jongeren die wij opvangen, gaan na afloop weer thuis wonen. De ouders zijn dan eerst door BJ gecoacht om de opvoeding weer aan te kunnen.”

Wat verdien je ermee?

“We krijgen een redelijke vergoeding, die de kosten van de opvoeding dekt. Daar moet je nog wel belasting over betalen. Wij zeggen altijd: voor het geld moet je het niet doen, het moet echt je passie zijn. Dat je deze jongeren tot rust ziet komen, ziet veranderen, dat is het mooiste wat er is.”

Welke begeleiding krijg je vanuit BJ?

“We hebben regelmatig een gesprek met de begeleider van BJ. Die begeleider is ook altijd telefonisch bereikbaar. Zelfs als we om 23.00 uur ’s avonds appen, komt er vrijwel meteen antwoord. BJ luistert, neemt ons serieus en heeft ook aandacht voor hoe het met óns gaat. Dat geeft een goed gevoel. Jaarlijks wordt er bij BJ een themabijeenkomst georganiseerd voor zorggezinnen. Altijd erg leuk en leerzaam. Het is heel belangrijk dat er een goede organisatie achter je staat.”

Wat heb je bereikt met jongeren?

“Wat ons opvalt: hoe langer jongeren hier gewoond hebben, hoe beter het met ze gaat. Het is nodig dat je écht een tijdje in zo’n kind kunt investeren. Minimaal een half jaar tot een jaar. Ze hebben dan ervaren hoe een normaal gezinsleven eraan toe gaat, hoe je met elkaar omgaat, dat er regels zijn waar je je aan moet houden en dat je altijd met iemand kunt praten als er iets is. Maar we leren hen ook praktische dingen, zoals omgaan met geld, huiswerk plannen enzovoorts. Zeker 20 van de 25 jongeren zijn goed terecht gekomen. Dat is mooi om te zien. Laatst kwam er nog een jongen langs met zijn vriendin en zijn kind. Hij had een huis en een baan. Trots dat ie was!”

Welke tips heb je voor nieuwe zorgouders?

“Zorg dat je je eigen gezin goed op de rails hebt, als je hieraan begint. Je krijgt jongeren in huis, waar je iets mee moet en dat kost energie. Het is belangrijk dat je jongeren structuur kunt bieden. Maak vanaf het begin de afspraken duidelijk, zodat jongeren weten wat er van hen verwacht wordt en hoe het er in het gezin aan toe gaat. Dat geeft duidelijkheid, rust en zo creëer je vertrouwen. En verder: gebruik je humor.”